با مطالعه تاریخ در می یابیم جذام یکی از قدیمی ترین بلایایی است که بشر با آن دست به گریبان بوده است . اولین نمونه های جذام ، در مناطقی از جمله هند و مصر دیده شد و تا مدتها تصور می شد که این بیماری ارثی ، عذابی از جانب خداوند است. اما در سال 1873، یک پزشک نروژی به نام گرهارد هانریخ آرمورهانسن کشف کرد که عامل واقعی جذام، باسیلی به نام میکو باکتریوم لپرا است. جذام یک بیماری عفونی است که باعث ازدیاد زخم پوست و آسیب عصب در بازوها, پاها و پوست اطراف بدن می شود. بیماری جذام معمولا بر پوست و اعصاب تاثیرات دردناکی می گذارد که موجب ایجاد مشکلاتی در پوست بدن می شود و این بیماری معمولا در کودکان بیشتر از بزرگسالان ایجاد می شود. به اعتقاد بعضی پزشکان تماس مداوم انسان با فرد جذامی سبب ابتلاء به این بیماری خواهد شد اما عده ای از افراد با وجودی که سالها با افراد جذامی در تماس مستقیم می باشند در برابر این بیماری مصونیت داشته و به آن مبتلا نمی شوند و در مقابل بعضی از افراد به طور ارثی برای ابتلای به این بیماری امادگی بیشتری دارند.
ازآنجا که با صنعتی شدن برخی از کشورهای بومی جذام، از میزان بروز آن کاسته شده‌است وهم‌اکنون نیز بیشترین موارد آن در اقشار آسیب‌پذیر جامعه یافت می‌شود، باید فقر و بی‌خانمانی و تغذیه نامناسب رااز عوامل مساعدکننده ابتلا به این بیماری به حساب آورد. لازم به یادآوری است که حتی پژوهشگران قدیمی نیز به بعضی از این عوامل توجه داشته ومورد تاکید قرار داده‌اند، به طوری که در دائرةالمعارف قانون علاوه بر تماس خانوادگی وانتقال داخل رحمی بیماری، به تأثیر دما و وضعیت نامطلوب تغذیه نیز به عنوان عوامل زمینه‌ساز بروز جذام اشاره شده‌است.
جذام و علائم بیماری جذام
در اینجا به بیان برخی از علائم و راهکارهایی جهت درمان جذام خواهیم پرداخت :
علائم بیماری جذام : جذام عمدتا پوست و اعصاب خارج از مغز و نخاع شوکی، به نام اعصاب محیطی را تحت تاثیر قرار می دهد. این تاثیر ممکن است به چشم ها و پوشش بافتی نازک داخل بینی برسد. علامت اصلی جذام زخم ها، توده ها یا ضربه های پوستی از بین برنده زیبایی است که پس از چند هفته یا چند ماه از بین نمی رود. زخم پوستی کم رنگ است. آسیب عصبی می تواند منجر به مشکلاتی از جمله، از دست دادن حس در دست و پا و ضعف عضلانی شود. معمولا بعد از تماس با باکتری ها، ظهور علائم حدود ۳ تا ۵ سال طول می کشد. بعضی افراد علائم را تا ۲۰ سال بعد بروز نمی دهند. مدت زمان نهفتگی طولانی جذام باعث می شود که تشخیص زمان و مکان ابتلای فردی به جذام برای پزشک بسیار دشوار شود.
راه های درمان بیماری جذام : اطباء سنتی در معالجه جذام ابتدا در چند نوبت منضج و مسهل های قوی تجویز می کنند تا بدن بیمار آماده برای خوردن و اثر بخشیدن داروهای اصلی شود. یکی از منضج هایی که تجویز می شود عبارت است از هلیله سیاه و زوفا و پرسیاوشان و ترنجبین از سه داروی اول هر کدام دو مثقال و ترنجبین پنج مثقال، سه داروی اول را با چهار استکان آب بجوشانند تا دو استکان آن باقی بماند، پس از صاف کردن ترنجبین را در آّب دوا ریخته و میل نمایند و فردای آن روز از سنا و گل سرخ به عنوان مسل استفاده شود. باید مزاج بیمار چند مرتبه عمل نماید تا خوب از مواد دفعی پاک گردد.
جذام را می توان درمان کرد، در دو دهه گذشته، 16 میلیون نفر مبتلا به جذام معالجه شدند. سازمان بهداشت جهانی درمان رایگان برای همه افراد مبتلا به جذام را فراهم کرده.درمان به نوع جذام بستگی دارد.آنتی بیوتیک ها اصولا برای درمان عفونت استفاده می شوند. درمان طولانی مدت با دو یا چند آنتی بیوتیک تجویز می شود که معمولاً از شش ماه تا یک سال مصرف می شود. افراد مبتلا به جذام شدید ممکن است نیاز به استفاده بیشتری از آنتی بیوتیک داشته باشند. آنتی بیوتیک ها نمی توانند آسیب های عصبی را درمان کنند.
از آن جا که علت بیماری جذام یعنی میکوباکتریوم های فعال قابل کشته شدن هستند، جذام یک بیماری قابل درمان است. چند داروی درمانی، موثرترین درمان پیشنهادی سازمان بهداشت جهانی برای بیماری جذام است. داروهای ریفامپیسین، داپسون و کلوفازیمین برای درمان استفاده می شوند.
منبع و ماخذ : pasokhbartar.com