اکثر پدر و مادرها می دانند که دعوا و جار و جنجـال جـلوی فرزندانشان کار درستی نیست، اما واقعیـت ایـن است که ایـن اتــفاق معمولاً رخ می دهـد. در یـک ازدواج، عــواملـی مـثل مسائل مـالی، اســترس و فشـارهای کـاری، کـمبود خـواب، تغـییر خـلق و خـو و کمبود فرصت استراحت مـی تـواند مـــوجبات مخالفت و ناسازگاری زن و شوهرها را در خـانه فـراهم آورد. فهمیدن ارتباط مشکلات روحی روانی امروز ما با مسائل گذشته در کودکی، کمک موثری به حل مشکلات ناشی از این معضلات روحی روانی می کند. هفت سال اول زندگی، سالهای تشکیل پایه های اخلاق و رفتار و حتی نگاه به زندگی هستند. تحقیقات اخیر محققان انگلیسی نشان می دهد دعوای والدین درحضور کودکان به علت کاهش رشد مغز آنها، می تواند تاثیرات جبران ناپذیری در زندگی آینده کودک داشته باشد. اسکن مغز کودکانی که تا سن ۱۱ سالگی تجربه مشکلات خفیف یا متوسط خانوادگی داشته اند، نشان می دهد رشد مغزی این کودکان دچار اختلال بوده و این افراد می توانند در معرض خطر بیماری های روانی باشند.
لفظ کودکان دعوا را از قیاس با کودکان طلاق ساخته ایم. یعنی کودکانی که همواره در محیطی لبریز از نزاع و دعوای والدین رشد یافته اند، آسیب دیدگی این کودکان از کودکان طلاق کمتر نیست.کودکان به محض بلند شدن صدای پدر و مادر دچار نگرانی و احساس ناامنی می شوند. ارتباط عمیق عاطفی کودک با مادر، او را به طرز وسواس گونه ای نگران مادر می کند. کودک از هر خطری که به زعم خودش مادر را تهدید کند شدیدا هراسان می شود. دعوای والدین از نظر کودکان خطری برای مادر محسوب می شود. بحث‌های والدین و کشمکش‌های موجود بر افزایش هورمون استریس (کورتیزول)، افزایش فشار خون در بچه‌ها، اختلال در تمرکز و عدم عملکرد مناسب در مدرسه، اختلال در خواب، آشفتگی، رفتارهای تقابلی، مشکلات سلامتی مانند بیمار شدن مداوم و تاخیر در تکلم و یادگیری رفتن به دست‌شویی و مهارت‌های خود کنترلی تاثیرات بسیاری دارد. وقتی کودک زیر شش سال احساس می کند در محیطی ناامن با قانون های بی ثبات زندگی می کند، آن را به دنیا و همه آدم های دنیا تعمیم می دهد. این موضوع در شخصیت او تاثیر اساسی می گذارد و با همین نگاه بزرگ می شود. این افراد در تعامل با هم سالان، مربی و همسر احساس ناامنی می کنند. تیجه جنجال های خانوادگی روی فرزندان متفاوت است، خاطرنشان کرد: کودکان با توجه به سن، جنس و خصیصه های خود واکنش نشان می دهند. سعی کنید در مقابل فرزندتان به دعوا و مشاجره با همسرتان نپردازید چون باعث تغییر در شخصیت فرزندتان می شوید.
در اینجا با برخی تاثیرهای طولانی مدت این مسئله آشنا شویم :
الگوبرداری از رفتار، حرکات و کلمات نادرست و زشت پدر و مادرها هنگام دعوا از جمله کارهایی است که بچه‌ها آن را انجام می‌دهند و وقتی که به این صورت، آموزش غلط و همراه با خشونت می‌بینند، غلط و غیراصولی هم تربیت می‌شوند. تذکر همسران به یکدیگر و یادآوری و اصلاح خطاهایشان باید دور از چشم فرزندان صورت بگیرد. متاسفانه ما فکر می‌کنیم که بچه‌ها، به خصوص کوچک‌ترها، معنای کلمات زشت را نمی‌فهمند؛ در صورتی که آنها به خاطر کنجکاوی بیش از حدشان، هر طور که شده معنای حرف‌های رکیک را متوجه می‌شوند و آن را در ذهن خود نگه می‌دارند تا یک روز مناسب و در یک زمان مناسب به محیط بیرون و اطرافیان بروز بدهند. بچه‌ای که در سنین پایین، خشونت، رفتار تحقیرآمیز و کلمات زشت و توهین‌آمیز را یاد بگیرد، نمی‌داند که باید این ذخیره‌های ذهنی را کی و کجا مصرف کند و در نتیجه جلوی دوستان، همکلاسی‌ها، خواهر یا برادر کوچک‌تر و بزرگ‌تر، دایی، عمو، همسایه و حتی خود پدر و مادر به عنوان یک ابزار دفاعی از آنها بهره می‌گیرد و سعی می‌کند که هنگام عصبانیت عکس‌العمل‌هایش درست مانند پدر و مادرش هنگام دعوا کردن باشد. وقتی زن و شوهر به هم اهانت می کنند، کمتر تلاش می کنند بچه ها را از باخبر شدن، دیدن و حتی درگیرشدن در این خشونت محافظت کنند. بچه هایی که در معرض دعوای پدر و مادر هستند دیگر به هیچ وجه مثل اول نیستند. این اثرات را می توان در عدم توانایی در تمرکز روی مدرسه و در تیره شدن روابط با همسن و سالان مشاهده کرد. احتمالا دختران، گوشه گیر و متزلزل شده و پسران در خانه و نسبت به دوستان و همکلاسی های خود پرخاشگر می شوند. بچه هایی که شاهد اهانت به مادرشان هستند بیش از حد به مادر خود توجه کرده و وقتی رابطه مادر- فرزندی برعکس شود، بچه ها زودتر از زمان طبیعی بزرگ می شوند. تحقیقات حاکی از آن است که مادرانی که دارای مشکلات زناشویی هستند کمتر با بچه هایشان مانوس بوده و بی حال ترند. اما هنگامی که بچه ها بزرگ تر می شوند این مادران ناراضی از زندگی زناشویی درست برعکس عمل می کنند. یعنی بیش از حد وارد زندگی بچه های خود می شوند به طوری که موجبات آزار آنان را فراهم می آورند.
والدین باید در خلوت مشکلاتشان را حل کنند. حتی مشاجرات کوچک والدین هم به کودک آسیب می‌رساند. علائم و نشانه‌های پدیدار شدن دعوا و مشاجره را تشخیص دهید و آنرا به زمانی که بچه‌ها حضور نداشته باشند معوق کنید و بهتر است این مشاجرات در محلی به غیر از خانه انجام شود. بهتر است کودکان بیاموزند بزرگسالان هم درست مانند خودشان که ممکن است با همسالانشان دعوا کنند، گاهی مشاجره می‌کنند، اما این مشاجره به معنای جدا شدن پدر و مادر نیست. باید به فرزند توضیح داد که ممکن است ما با صدای بلند صحبت کنیم، اما یکدیگر را دوست داریم. اجازه بدهید فرزندتان درمورد مشاجره سوال کند. بچه‌ها ممکن است درمورد رابطه پدر و مادرشان دچار ترس و نگرانی شوند چون درواقع بحث و مشاجره شما را خوب نمی‌فهمند. از اینرو، باید به آنها فرصت دهید این نگرانی‌ها را به حداقل برسانند. با نشان دادن علاقه خود به همسرتان جلوی چشم بچه‌ها، مشاجراتتان را با محبتتان متوازن کنید. مهارت کنترل خشم و عصبانیت و راهکارهای پیشگیری از دعواهای زن و شوهری را بیاموزید.
منبع و ماخذ : pasokhbartar.com